Wanneer baby’s huilen en we “weten” dat dit niet komt doordat ze honger hebben, een vieze luier of last hebben van darmkramp, gaan we er al snel van uit dat ze overprikkeld zijn. Want baby’s die huilen om “niks” zijn natuurlijk overprikkeld, moe en moeten dus slapen.
Ga je (online) hulp zoeken kom je dan ook al snel uit bij allerlei tips om minder prikkels aan te bieden. Terwijl er ook een groep baby’s is die huilt omdat ze juist te weinig prikkels krijgen. Dit klinkt wellicht een beetje bijzonder. Hoe ontzettend zoetsappig het ook klinkt, Joyce en ik zeggen best vaak “prikkels zijn leven” , omdat het oprecht zo is. Een baby die onvoldoende prikkels ontvangt wordt onrustig. Ze hebben deze input namelijk nodig om zich te kunnen groeien. Is er geen input, kunnen zij zich ook niet optimaal ontwikkelen en dus gaat er een alarm af.
De baby’s die in deze groep vallen worden vaak niet goed gelezen. Niet door hun ouders maar ook niet door professionals. En waar we bij overprikkelde kinderen heel veel kunnen bedenken als in geluiden uitzetten, geen tv meer aan waar ze bij zijn, meer ritme inbouwen waardoor er meer voorspelbaarheid komt of misschien minder speelgoed om ze heen leggen en nog veel meer om maar minder prikkels te bieden. Waar begin je met het jonge kind dat juist wel prikkels nodig heeft?
We hebben op dat moment voornamelijk te maken met een zoektocht naar waar de missende link ligt in de prikkels. Dit is heel situatie specifiek, zoals het altijd is wanneer je met met gezinnen en mensen werkt maar al helemaal met baby’s. Het kan prima zijn dat deze kleintjes een heel schreeuwende box hebben met een zee aan speelgoed en draaiende mobile’s. Onderprikkeld klinkt op dit punt een beetje vreemd, toch? Grappig voelt niet als het juiste woord, maar bijzonder is het wel, dat je op dit moment vaak in dezelfde hoek moet zoeken als het kind dat overprikkeld is. Want ook het overprikkelde kind is niet alleen maar geholpen met het weghalen van prikkels maar het op de juiste manier aanbieden van prikkels. Een klein voorbeeld is het stukje regelmaat bieden. Wanneer iedere dag een soort oneindig vacuüm is aan continuïteit zonder duidelijke momenten, is het voor een baby heel moeilijk zich te oriënteren op de wereld om zich heen. Iets wat ze wel graag willen.
Ik heb daar zelf als ouders eerstehands ervaring mee met onze oudste. Ik deed de hele dag niets anders dan bij hem in de buurt zijn. Voeden op verzoek, Samen dutjes, samen knuffelen, samen alles. Wat daarin ontbrak was het bieden van een duidelijke structuur. Ik keek alleen maar naar hem en zijn fysieke behoeftes en de mentale behoefte van hechten aan mij maar vergat daarbij een heel belangrijke behoefte: aanbod van regelmaat.
Hierdoor draaide hij zijn slaapritme compleet om, huilde veel, was heel onrustig en leek ontzettend op een overprikkelde baby. Terwijl het juist het gebrek aan regelmaat was wat hem onrustig maakte. Opzoek naar positieve activerende prikkels haalde ik steeds meer prikkels bij hem weg omdat ik dacht dat het hem teveel was. Toen wij overgingen op het toepassen van een meer duidelijke en herkenbare structuur, met eigenlijk maar heel kleine aanpassingen in het dagritme, zagen we een opbloeiende baby.
Dit is een onderwerp wat wij ook bespreken in PrikkelBaby. De online training is er speciaal voor ouders maar ook voor Kraamverzorgenden (KCKZ Geaccrediteerd). Indien gewenst bieden we ook PrikkelSessies aan, waarin we samen met jou gaan kijken naar jullie situatie en je vanuit meerdere kanten inzicht geven en een actieplan om mee te werken voor meer rust. Praktische tips zien? Deze geven we volop middels onze social media op Instagram en Facebook.
